ກະຊວງພາຍໃນ ປາຖະກະຖາ ວັນສໍາຄັນຂອງຊາດ ໃຫ້ພະນັກງານ-ລັດຖະກອນ

ກະຊວງພາຍໃນ ໄດ້ຈັດປາຖະກະຖາ ວັນຊາດທີ 2 ທັນວາ ຄົບຮອບ 49 ປີ, ວັນເກີດປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ຄົບຮອບ 104 ປີ ຂຶ້ນໃນວັນທີ 28 ພະຈິກ 2024 ນີ້ ທີ່ກະຊວງພາຍໃນ ໂດຍໃຫ້ກຽດເຂົ້າຮ່ວມ ແລະ ປາຖະກະຖາຂອງ ທ່ານ ປອ ວິໄລວົງ ບຸດດາຄໍາ ເລຂາຄະນະພັກກະຊວງ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງພາຍໃນ, ມີຫົວໜ້າ-ຮອງຫົວໜ້າກົມ, ຫ້ອງການ, ສະຖາບັນ ແລະ ສູນ ພ້ອມດ້ວຍພະນັກງານ-ລັດຖະກອນທົ່ວກະຊວງພາຍໃນເຂົ້າຮ່ວມ.

ໃນການປາຖະກະຖາດັ່ງກ່າວ ທ່ານ ປອ ວິໄລວົງ ບຸດດາຄໍາ ເລຂາຄະນະພັກກະຊວງ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງພາຍໃນ ໄດ້ເລົ່າຄືນຄຸນງາມຄວາມດີຂອງ ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ເຊິ່ງຕະຫຼອດໄລຍະຫ່ງການເປັນຜູ້ນໍາສູງສຸດຂອງພັກ ແລະ ລັດ ຍາມໃດກໍໄດ້ຊີ້ທິດເຍືອງທາງແຫ່ງການກ້າວໄປສູ່ໄຊຊະນະຂອງການປະຕິວັດ, ທັງເປັນແບບຢ່າງອັນໃສແຈ້ງທາງດ້ານຄຸນທາດການເມືອງ, ຄຸນສົມບັດສິນທໍາປະຕິວັດ, ແບບແຜນທີ່ເຮັດວຽກກໍຄືແບບແຜນການດໍາລົງຊີວິດໃຫ້ແກ່ພະນັກງານ, ສະມາຊິກພັກ, ນັກຮົບ ແລະ ປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າ; ໃນວິທີເຮັດວຽກຂອງ ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ໄດ້ຖືສໍາຄັນ ແລະ ປະຕິບັດຢ່າງເຂັ້ມງວດໃນສາມປະການຄື: ການຊີ້ນໍາ-ນໍາພາຂອງເພີ່ນບໍ່ວ່າເວລາໃດກໍເປັນໝູ່ຄະນະ, ໃກ້ຊິດຕິດແທດກັບມະຫາຊົນ, ອີງໃສ່ບົດຮຽນ ແລະ ຫົວຄິດປະດິດສ້າງຂອງມະຫາຊົນ.

ນອກຈາກນີ້ ຍັງທ່ານລັດຖະມົນຕີກະຊວງພາຍໃນ ຍັງໄດ້ຜ່ານເອກະສານ ວັນຊາດທີ 2 ທັນວາ ຄົບຮອບ 49 ປີ ( 2 ທັນວາ 1975-2 ທັນວາ 2024) ໂດຍກ່າວວ່າການຈັດຕັ້ງປາຖະກະຖາຄັ້ງນີ້ ແມ່ນເພື່ອເປັນການຫວນຄືນມູນເຊື້ອການຊີ້ນໍາ-ນໍາພາຕໍ່ສູ້ປົດປ່ອຍຊາດຂອງພັກປະຊາຊົນ ປະຕິວັດລາວ ຈົນສາມາດສະຖາປະນາສ້າງຕັ້ງ ປະເທດ ສປປ ລາວ ໃນ ວັນທີ 2 ທັນວາ 1975 ມາເຖິງປັດຈຸບັນ ກໍເປັນເວລາ 49 ປີ ແລະ ໄດ້ຍົກໃຫ້ເຫັນປະເທດລາວພາຍຫຼັງພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນແບບໃໝ່ ເຂົ້າແຊກແຊງຮຸກຮານ, ຄວາມໝາຍພຶດຕິກຳໃນພາລະກິດການປະຕິວັດປົດປ່ອຍຊາດ, ຜົນງານການສ້າງສາພັດທະນາປະເທດຊາດ 49 ປີ ແຫ່ງການປະຕິບັດສອງໜ້າທີ່ຍຸດທະສາດ ຄື: ປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສ້າງສາພັດທະນາປະເທດຊາດ.

ຕອນທ້າຍກອງປະຊຸມ ຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມຍັງໄດ້ຮັບຟັງການເຜີຍແຜ່ ວັນສາກົນ ຢຸດຕິການໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ແມ່ຍິງແລະເດັກນ້ອຍ ຈາກທ່ານ ນ. ວັດທະນາ ລໍອິນຄໍາ ຮອງຫົວໜ້າຫ້ອງການ ກອງເລຂາ ຄຊກມດ ໂດຍໄດ້ຍົກໃຫ້ຮູ້ເຖິງປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງວັນສາກົນ ຢຸດຕິຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍ, ສະພາບຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ແມ່ຍິງໃນ ລາວ, ປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງວັນສາກົນຢຸດຕິຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍ ວັນທີ 25 ພະຈິກ (ຮັບຮອງເປັນທາງການ ໂດຍອົງການສະຫະປະຊາຊາດ), ທັດສະນະຂອງ ສປປ ລາວ ກ່ຽວກັບຄວາມຮຸນແຮງຂອງແມ່ຍິງ. ຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ແມ່ຍິງເກີດຂຶ້ນໄດ້ທຸກເມື່ອທຸກເວລາ, ໃນທຸກສະຖານທີ່ ໂດຍບໍ່ຈໍາແນກຊົນຊັ້ນວັນນະ, ເຊື້ອຊາດ, ສາສະໜາ, ວັດທະນະທໍາ, ຖານະໃນສັງຄົມ, ລະດັບການສຶກສາ ແລະ ແຜ່ລາມໄປໃນຂອບເຂດທົ່ວໂລກ. ຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ແມ່ຍິງ ເປັນສາເຫດ ເປັນທັງຜົນຂອງການຈໍາແນກຕໍ່ແມ່ຍິງ ແລະ ເປັນອຸປະສັກອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ກີດຂວາງການບັນລຸຄວາມສະເໝີພາບຍິງ-ຊາຍ. ຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ແມ່ຍິງມີຫຼາຍຮູບການຄື: ຄວາມຮຸນແຮງທາງດ້ານຮ່າງກາຍ: ການທຸບຕີ, ການກັກຂັງ, ການທໍລະມານໃນຮູບການຕ່າງໆ; ຄວາມຮຸນແຮງທາງດ້ານຈິດໃຈ-ຄວາມຮູ້ສຶກ: ການດູໝິ່ນກຽດສັກສີ, ການປ້ອຍດ່າ, ການເມີນເສີຍ, ການປ່ອຍປະລະເລີຍ, ການນອກໃຈ ແລະ ອື່ນໆ; ຄວາມຮຸນແຮງທາງເພດ: ການຂົ່ມຂືນກະທໍາສໍາເລົາ, ການລ່ວງລະເມີດທາງເພດ, ການລວນລາມທາງເພດ; ການເອົາລັດເອົາປຽບ ແລະ ການຂູດຮີດທາງເສດຖະກິດ: ການປະຕິເສດບໍ່ໃຫ້ແມ່ຍິງມີສ່ວນຮ່ວມໃນການຄຸ້ມຄອງການເງິນຂອງຄອບຄົວ, ບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ແມ່ຍິງໄປເຮັດວຽກ, ເອົາເງິນຂອງແມ່ຍິງໄປໃຊ້ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຈາກຜູ້ກ່ຽວ, ບັງຄັບໃຫ້ແມ່ຍິງເປັນຜູ້ສ້າງລາຍຮັບຕົ້ນຕໍເຂົ້າຄອບຄົວ, ປະຕິເສດບໍ່ໃຫ້ແມ່ຍິງເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບການເງິນ ແລະ ບໍ່ໃຫ້ເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງທຶນ, ບໍ່ໃຫ້ແມ່ຍິງເຂົ້າເຖິງມູນມໍລະດົກ ແລະ ອື່ນໆ.